Terug van weggeweest

Terug van weggeweest! Eindelijk nog eens een verslag vanuit het verre Kameroen. Nee, ik ben nog niet terug in België, maar mijn laatste weken komen er echter wel aan. ik heb zonet gezien dat mijn laatste verslag nog over kerstmis praat dus ondertussen is er weer een hoop gebeurd. Verschillende speciale gelegenheden.

Launching of Youthday

Youthday is een feestdag waar al de jongeren heel het jaar naar uitkijken. Op deze dag zijn zij speciaal. De school laat speciale officiële uniformen maken, er is overal eten te vinden en al de scholen bereiden een speciaal programma voor. De week voor Youthday werd de start hiervan gevierd. Alles heel officiëel met een stuk of 30 scholen uit de buurt aanwezig. De Divisional Officier was de persoon die de start aankondigde door het zingen van het nationaal volkslied en een speech. Nadien werd er koor, traditionele dans, marcheren, sport, majorette en gedichten door de verschillende scholen voorgedragen. Superschattig om de kleuters te zien marcheren met hun armen helemaal omhoog. De dag werd afgesloten met een lunch met alle officiële en belangrijke mensen. Omdat ik blank ben wordt ik daar ook toe gerekend, wat ik niet altijd even fijn vind omdat mijn collega's op school moeten wachten en ik daar dus maar wat alleen zit. Hierarchie is hier zeer belangrijk. Verbrand van een dag in de zon te zitten, terug naar huis gegaan.

Bilingual day

Omdat Kameroen tweetalig is, wordt er in al de scholen op deze dag de tweetaligheid gevierd. Oorspronkelijk moeten al de vakken tweetalig worden gegeven op die dag, maar dat gebeurd dus niet echt. In de namiddag vond er een speciaal programma plaats in de school. De leerlingen van de Journalism club brachten een speech, de verschillende klassen zongen liedjes in zowel frans en engels, er werden sketches in de twee talen voorgedragen, er vond een debat plaats en er was een verkiezing voor Mr en Misses Bilingual. Allemaal heel tof om mee te maken. De leerlingen hadden echt wel hun best gedaan.

Youthday

De effectieve youthday vind plaats op 13februari. De dag begon met een hevige discussie omdat de locatie van de viering opeens verplaatst was naar een andere school zonder de directie hiervan in te lichten. De nieuwe locatie was de technische school welke ver weg is en waar geen water aanwezig is. Ze waren hier dus niet zo blij mee. Na heel wat gediscussieer en getelefoneer, toch maar vertrokken naar de nieuwe locatie. De viering begon met de nodige Afrikaanse vertraging van enkele uren. De viering zelf begon met het marcheren van de gendarmerie wat wel een beetje komisch was. De eerste gendarm was tamelijk oud en een beetje dement denk ik. Hij marcheerde zoals de kleuters en de maat houden was niet zo gemakkelijk meer. Het gevold was dat de twee die volgden niet geod wisten wat te doen. De rest van het programma was een beetje hetzelfde als de week ervoor, met et verscil dat er prijzen werden uitgedeeld. Moe en weeral verbrand ben ik uiteindelijk met een uitgeputte Jude op mijn schouders en Zarafiah aan de hand naar huis gewandeld.

Bezoek en Kribi

Enkele dagen later kwam mijn eerste bezoek aan. Yanou!!! Ik ben haar maar gaan ophalen in Bamenda en we brachten een nachtje door in Kumbo. De volgende dag zijn we naar de markt gegaan voor we verdergingen naar Djottin. Het vervoer naar Djottin bestond uit twee brommers, één met de bagage die af en toe vene verdween, en één met ons met twee. Met zere billen in Djottin aangekomen. Tijdens de dagen die volgden heb ik Yanou maar wat mee rondgesleurd door het dorp en naar school. Op dinsdag trokkken we beiden naar de kapper om ons haar te laten vlechten. Elk 2 uur op de pijnbank. 5 mensen, waaronder enkele kinderen die allemaal te samen aan je haar trekken en een hard houten stoeltje waar je niet op kan bewegen. Maar het resultaat was de moeite waard. Nu loop ik rond als een echte afrikaanse. Op donderdag gingen we samen met Emilie naarde Tadu Dairy Ranch. hier kregen we een rondleiding van de Foreman en nadien werden we vetwend met kaas en yoghurt en een rondleiding van het domein door Lawrence, de eigenaar. Een zeer interessante mens. Tegen de avond vertrokken we terug naar Djottin met een voorraad yoghurt, boter en kaas.

Kribi

Enkele dagen later vertrokken we naar Kribi, samen met Emilie, met een tussenstop in Douala. Toen we aankwamen in ons hotel konden we onze ogen niet geloven. Een prachtig domein op het strand met een groot zwembad en een gigantische kamer. Voor een nachtje in een hotel zoals dit zou je je in België blauw betalen. De volgende dag werden we door de baas van het hotel, een fransman, meegenomen met de boot naar de watervallen. De watervallen zijn speciaal omdat ze rechtstreeks in de zee uitkomen. Aangekomen aan de watervallen werden we verwend door een gartis ritje op de jetski. Met Yanou aan het stuur voelde ik mij toch niet zo veilig meer. Hierna gingen we met onze gids Urbain verder naar de pygmeeen in een traditionele boot. Een prachtige tocht met aapjes en vogels. Maar onderweg verschoten we toch wel omdat de overheid bezig is met het aanleggen van een autostrade midden door het bos, het domein van de pygmeeen.
Bij de pygmeeen werden we hartelijk verwelkomd en werd ik een strooien rok rondgedaan en moest ik dansen terwijl emilie met een palmtak wapperde naar mij. In het begin dact ik dat de mensen van de stam toch niet zo klein waren tot ze rechtstonden. Maar de afbeeldingen in de robbedoes en kwabbernootstrips zijn duidelijk overdreven. We kregen ook een uitleg over al de medicinale planten die er te vinden zijn e die ze gebruiken.
Na ons bezoek wandelden we over het strand terug naar ons hotel. Het gevold van de dag. Alle drie knalrood!
De volgende dagen genoten we van de prachtige stranden, het lekkere eten en bezochten we de vismarkt. Op woensdag komen hier al de vissersboten toe. Van barracudas, tot giga slakken, tot langousten, tot kleinere visjes. En de ambiance in de markt is ook een echte ervaring. Je kan er gewoon je vis kopen en naar één van de eetstalletjes in de buurt brengen waar ze deze voor u grillen.
Onze laatste avond brachten we door met Nathalie, Bram, Els en de mama van Els. De dag erna gingen we met zen allen Monkey Island in Edea bezoeken. Dit is een reservaat waar aapwezen worden opgevangen. De jagers doden de volwassen chimpansees waardoor de baby-aapjes alleen achterblijven. Deze aapjes worden dan naar het reservaat gebracht. De apen zitten verspreid over drie eilanden. Eén voor de baby-aapjes (tot 6 jaar) en de andere twee voor de volwassen apen. Enkel het eiland van de baby-aapjes mag je betreden. De andere zijn te agressief. De baby-aapjes zijn zeer speels en alles dat loshangt stelen ze en kruipen ze mee in de bomen, bv. mijn fles water en sjaal. Hierna namen we terug afscheid van de bafutters en gingen we door naar Douala om afscheid te nemen van Yanou. Een weetje, in Kameroen mogen blijkbaar geen twee mensen van hetzelfde geslacht in dezelfde kamer slapen.
De volgende dag vertrok ik met Emilie naar Melong. Na een hevige ruzie/discussie met een biker, dieons dik aan het afzetten was, kwamen we aan in ons hotel. Een prachtig domein, waarvan de kamers uit strooien hutjes bestaan. Dezelfde dag nog bezochten we met een gids de watervallen van Ekom. Hier is blijkbaar Tarzan gefilmd. De waterval was prachtig, maar tijdens de afdaling naar beneden heb ik doodsangsten uitgestaan. Een supersmal steil padje, vol met glibberige modder en scherpe glibberige stenen. Uiteindelijk toch beneden geraakt, op blote voeten weliswaar, en het was de moeite waard. Een plons genomen onder de waterval in hte heerlijke frisse water.
De volgende dag besloten we de Twin Crater Lakes te bezoeken voor we aan onze terugweg naar Kumbo begonnen. Na een wandeling van 3 uur klimmen (volgens de gids 1900 m klimmen) kwamen we aan aan het uitzichtpunt. De regio waar we doortrokken wordt bevolkt door de Bororo's of Foeilani mensen. Dit waren vroeger nomaden maar hebben zich nu op de veeteelt gespitst (koeien, schapen, paarden, geiten). Het uizicjt was prachtig. Emilie trok verder met onze gids tot aan de meren, maar mijn bene konden het klimmen niet meer aan. tijd voor een middagdutje dus. Dit was het einde van onze rondreis.

Womens day

8 maart, International Womens Day. In mijn echte Kameroense jurk trok ik in de namiddag het dorp in, nadat ik wat loombandjes aan de buurmeisjes had gegeven. Al de vrouwen in het dorp waren heel chique gekleed en waren op stap. Ook al is het womensday, de mannen profiteren ervan om zich ook dronken te drinken. verschillende mannen vinden dan ook dat de vrouwen hen moeten trakteren. Bij mij werkte het niet. Womensday is de dag van de vrouwen en de vrouwen moeten verwend worden, niet omgekeerd. Na iets te gaan drinken met Melvis en Emilia, ging ik met Ma op stap. Supergezellig en ik bracht de avond door met een baby van 4 maanden in mijn armen.

De komende weken

Ondertussen ben ik heel druk met mijn onderzoek bezig, dus daar ga ik de komende weken mijn werk nog aan hebben. Ik heb ook mijn eerste mango's gegeten. De bomen hier hangen vol. In de paasvakantie komen mama, papa en lucas op bezoek. Dus dat is ook weer iets om naar uit te kijken. Een weekje nadat zij vertrekken, kom ik zelf ook naar huis. Een dagje vroeger dan gepland. 28 April is Lisa terug in België! Hoewel ik iets ben te weten gekomen, waardoor ik heel graag tot eind juni zou willen blijven, de geboorte van mijn Kameroense broertje of zusje!