Feesten doe je zo!

Feest in het ziekenhuis

Op maandagochtend 17/11 vertrokken we samen met Sr Thea en Sr Angela naar het ziekenhuis in Shisong voor een kleine vakantie van 2 dagen. Tijdens de tocht toch maar een schietgebedje gedaan omdat de wegen zo glad waren van de regen. Na rustig een dagje kumbo te verkennen was het de volgende dag, zowel mijn verjaardag als de viering van het ziekenhuis. Mijn duo-partner Hilke, die trouwens geweldig is, had onze kamer versiert met een slinger. De viering van het ziekenhuis begon met een mis met veel dansen en zingen. Nadien werd het nieuwe laboratorium ingewijd en enkele mensen gehuldigd. Bij elke viering wordt er een speciale stof gemaakt waar dan ook bijna alle mensen in rond lopen. Best wel grappig om te zien. Toen het tijd was voor de taartenceremonie, begon het te stortregenen waardoor deze letterlijk in het water viel. Dus gingen we maar eten. Een tafel vol met eten, wijn, fruit met daarnaast de maitron van het ziekenhuis die mij een cake gaf en happy birthday zong voor mij. Toen het feest voorbij was, genoot ik van een fles wijn samen met mijn mede-kameroeners. Na ‘savonds nog een verjaardagstelefoontje te krijgen van thuis was het tijd om te gaan slapen. Het einde van een geslaagde Kameroense verjaardag. Bedankt voor alle wensen!

ICT, toch maar best met twee.

Woensdagochtend 19/11 keerden we al glijdend terug naar Djottin. Het regenseizoen was duidelijk nog niet gedaan want de rit waar we normaal een uurtje over doen duurde nu meer dan dubbel zo lang. Toch wel wat doodsangsten uitgestaan. In de namiddag was het tijd voor mijn eerste ICT-les. Toch wel een uitdaging. Mijn 44 leerlingen uit het eerste middelbaar waren moeilijk uit hun iets te hevige enthousiasme te krijgen. Omdat ik het met één computer moest redden, kropen ze op banken en op elkaar om te kunnen zien. Maar het zijn wel schatjes.

Donderdag, feest nummer twee.

Op donderdag 20/11 was het de verjaardag van Melvis. Na onze school-en biburen brachten we haar een bezoekje met een cadeautje, kaartje en ballon en zorgden we ervoor dat ze met Debby kon bellen. Ze straalde echt. Toen we ’s avonds bij de zusters gingen eten, stond mij nog een late verjaardag te wachten met bloemen, een fles pure heaven en happy birthday.

Christus Koning processie

23 november, corpus christi-viering. Na een mis van 3 uur begon de processie. Helemaal niet zoals we hadden verwacht. Met voorop de lagere school, kwam ook de middelbare school en alle mogelijke verenigingen al dansend en zingend het dorp doorgetrokken met trommels en andere instrumenten. Schudden maar met die Afrikaanse poepen. Het hele dorp nam deel. Toch wel een ervaring om mee te maken.

Funeral celebration

Een Afrikaanse begrafenis viering is in niets te vergelijken met een Belgische. De nonkel van Emilia, die blijkbaar een traditionele leider was, is een tijd geleden overleden. Omdat hij een belangrijk persoon was, werd de viering pas gehouden als het regenseizoen gedaan was. Tijdens de viering komt heel het dorp op straat. En komen de djudju’s … Dit zijn gemaskerde mannen/geesten. Elke djudju is anders. Er is een djudju die niet door de vrouwen mag worden aangekeken dus alle vrouwen schuilen in een huis wanneer deze langskomt. Dan is er een andere djudju, Lango, die graag voor de camera poseert. Ngo is een gevaarlijke djudju die met stenen gooit en mensen tegen de grond duwt en slaagt. Iedereen loopt hier dus van weg. Dickan is een djudju die aan de huizen eten gaat halen. En dan zijn er nog andere die met stokken rondlopen en slaan als je niet buigt. Best wel angstaanjagend allemaal omdat heel het dorp er zo in opleeft. De viering duurt enkele dagen. Verschieten dus als je rustig op de weg wandelt en er opeens een djudju tevoorschijn komt.

Verhuis

Sinds zaterdag 29/11 zijn we ook verhuisd naar ons gastgezin. De kinderen zijn echte schatjes maar gunnen ons geen moment rust :p. Ook de kinderen van de buurt komen met ons spelen. Koken gebeurd op een houtvuur tussen drie stenen en is supergezellig. De wc wordt nog een heel avontuur. Een betonnen vloer met een gat erin zal mijn mikkunsten wel trainen. Ook zonder de elektriciteit redden we ons wel. En de ratten die snachts boven ons hoofd wriemelen storen niet echt meer. Mami kan geweldig goed koken. Een echte traditionele Kameroense ervaring dus.

Ziek zijn doe je met twee

Ondertussen zijn we al een heel eindje verder wegens gebrek aan internet. Ons alledaagse leventje gaat hier gewoon door en het dorp begint langzaamaan in de kerststemming te komen. Bij ons is dit nog zeer ver van ons bed het tropische klimaat en de bananenbomen. De afgelopen week hebben we ook niet veel meegemaakt omdat we beide aan ons bed gekluisterd waren. Hilke met een darminfectie met regelmatige bezoekjes aan de wc als gevolg en ik met zware keelontsteking met hoge koorts. Beide dus maar verplicht een bezoekje aan de dokter gebracht. Het leven in het health centre kunnen we dus ook op ons ervaringenlijstje bijplaatsen. De dokter komt hier trouwens maar 1-2 keer per maand. Er is dus geen vaste dokter in djottin. Onze kerstvakantie is ondertussen ook ongeveer begonnen.

Update

Het regenseizoen is al een tijdje gedaan en we kunnen genieten van stralend zomerweer (lees: knalrode neus). En het seizoen van de advocado’s is aangebroken. Jammie!